در این کتاب پائولو از هفت گناهی نام میبرد که آنها را جز گناهان نابخشوده و بزرگ می داند و بر عقاید دینی نیز تکیه کرده است

هرچند دهه، کتابی‌ منتشر می‌شود که‌ زندگی‌ خوانندگانش‌ را برای‌ ابد دگرگون‌ می‌کند. کیمیاگر چنین‌ است. «وقتی‌ کسی‌ به‌ راستی‌ چیزی‌ را بخواهد، تمامی‌ کیهان‌ همدست‌ می‌شود تا او روِ‌یایش‌ را تحقق‌ بخشد.» این رمان شگفت انگیز پائولو کوئلیو، میلیون ها خواننده را در سراسر جهان به شعف آورده است. این داستان که در سادگی و حکمتش خیره کننده است، درباره ی چوپانی اندلسی به نام سانتیاگو است که زادگاهش را در اسپانیا رها می کند و به شمال افریقا می رود تا گنجی را مدفون در حوالی اهرام بیابد. در این راه، با زنی کولی، مردی خودش را پادشاه می داند، و یک کیمیاگر آشنا می شود. همه ی این افراد، سانتیاگو را در مسیر جست و جویش هدایت می کنند. هیچ کس نمی داند این گنج چیست و آیا سانتیاگو می تواند بر موانع راهش در صحرا غلبه کند؟ اما پیزی که در آغاز ماجراجویی کودکانی به نظر می رسید، سرانجام به جست و جوی گنجی مبدل می شود که فقط در درون می توان آن را یافت. به جرات می توان گفت که کتاب گیمیاگر از زیرکانه ترین نکات روانشناسی بهره گرفته است و این موضوعات را با مهارت کامل به مخاطب خوب منعکس م نماید.

پیلار تصور می‌کند تمام‌ آن‌ چه‌ را که‌ در زندگی‌ برایش‌ اهمیت‌ داشته، در یک‌ هفته، سخاوتمندانه‌ به‌ او ارزانی‌ شده، بنابراین‌ قلبش‌ را به‌ روی‌ عشق‌ می‌گشاید و نور عشق‌ را در خودش‌ غرق‌ می‌کند. او می‌پذیرد که‌ معشوقش‌ بعد از مدتی...
این اثر پائولو کوئلیو، خوانندگان بسیاری را در سراسر جهان مسحور خود کرده است. این کتاب به یک هفته از زندگی دختر جوانی به نام پیلار اشاره می کند و می گوید در دوره های کوتاهی ممکن است دگرگونی های عمیقی در زندگی انسان رخ دهد که اصلا انتظارش را ندارد. کوئلیو در این کتاب ادعا می کند که عشق می تواند ما را به دوزخ یا بهشت ببرد، اما ما را همیشه به جایی که باید می رساند. عشق میان دو شخصیت اصلی داستان، زندگی آن ها را به راهی مبدل می کند که به خدا می رسد. عشق مریم مقدس نیز در سراسرداستان، آن ها را در بر می گیرد و نمی گذارد احساس وانهادگی کنند.

این کتاب به بیان تجربه عرفانی پائولو کوئلیو در جاده سانتیاگو می‌پردازد، یکی از سه جاده مقدس مسیحیان که اعتقاد دارند با گذر از هر کدام از این جاده‌ها نیرویی جادویی، فردی را که این جاده را پیموده در بر می‌گیرد، که این جاده‌ها دارای آزمون هایی برای امتحان کردن فرد در طول جاده هستند. جاده سانتیاگو هم یکی از این سه جاده است که پائولو به دنبال سفری می‌رود که استادش به او دستور می‌دهد و به دنبال شمشیری گم شده می‌گردد که تجربیاتی عمیق چه از لحاظ عرفانی و چه از لحاظ فلسفی را به خواننده منتقل می‌کند. در پایان هر فصل کتاب پائولو روش‌های عرفانی را به خواننده آموزش می‌دهد و در قسمت قبل آن رمان را به پیش می‌برد. این کتاب به اتفاقات خارق‌العادهٔ زیادی اشاره می‌کند که در زندگی انسان‌های عادی رخ می‌دهد. یک ناشر کوچک برزیلی این کتاب راچاپ کرد و فروش نسبتا خوبی داشت، اما با اقبال کمی ازسوی منتقدان روبه‌رو شد.

"چون رود جاری باش "مجموعه‌ای از قصه‌ها،‌ عقاید و نظرات پائولو کوئلیو، برشی عرضی در کالبدشناسی فعالیت‌های ادبی او،‌ و بازتابی زیبا از گستره‌ی آفرینش‌های این نویسنده‌ی برزیلی است. این قطعات،‌ مسیر نگاه آفریننده را تصویر می‌کنند،‌ و در این مسیر، همچون عکس‌هایی فوری از بخش‌هایی از زندگی، بر جزئیاتی از حقیقت مکث می‌کند؛ جزئیاتی که تبلور فلسفه‌ی ظریف است،‌ کسی که با همان صفای تماشای یک رود، به مشاهده‌ی هستی می‌نشیند و بی‌تردید. با نیت آشکار کردن راز و روش‌های انسان،‌ برای پیمودن مسیر زندگی. پائولو کوئلیو رسالت خود را تعریف قصه‌های انسان‌ها می‌داند. با نگاه به تعارض درونی همیشگی انسان،‌ که هم مرزها و حدود بی‌شمار دارد و هم روانی با پهنه‌ای بیکران. کوئلیو می‌خواهد تعریف کند که انسان‌ها کیستند و چگونه‌اند، بی‌آنکه لزوماً مترادف باشد که با اینکه چه می‌خواهند و چگونه تظاهر می‌کنند.

پیمودن جاده سانتیاگو، الهام بخش پائولو کوئلیو در رمان کلاسیکش "کیمیاگر" بود و پیمودن جاده رم، الهام بخش "بریدا"، داستان دختر ایرلندی جوانی که می خواست جادوگر شود. بریدا ناچار است میان دو سنت کهن یکی را برگزیند: سنت ماه مکتبی اسراری است که برای دست یافتن به آن، باید تمرین های دشوار و آئین های گوناگون را به کار برد. سنت خورشید سنت هزاران ساله بشر برای دست یافتن به معرفت است و در آن تنها یک اصل حاکم است: اعتماد به شب تاریک ایمان؛ و تنها یک تمرین وجود دارد: نیایش به درگاه خدا، با قلب و روح. بریدا باید دریابد که عطیه روحانی اش او را به حرکت در کدام یک از این دو سنت وا می دارد. به باور کوئلیو، یگانه راه کشف ماهیت راستین خویشتن، عشق است آدم‌ها به‌ هم‌ گل‌ می‌دهند، چون‌ معنای‌ حقیقی‌ عشق‌ در گل‌ها نهفته‌ است. کسی‌ که‌ سعی‌ کند صاحب‌ گلی‌ شود، پژمردن‌ زیبایی‌اش‌ را هم‌ می‌بیند. اما اگر به‌ همین‌ بسنده‌ کند که‌ گلی‌ را در دشتی‌ بنگرد، همواره‌ با او می‌ماند. چون‌ آن‌ گل‌ با شامگاه، با غروب‌ خورشید، با بوی‌ زمین‌ خیس‌ و با ابرهای‌ افق‌ آمیخته‌ است.
کتاب بریدا در سال 1990 به زبان پرتغالی منتشر شد.

نویسنده‌ی محبوب برزیلی و خالق کیمیاگر پائولو کوئلیو، با رمانی متفاوت و مسحورکننده برگشته است: برنده تنهاست گردشی عجیب و باورنکردنی در دنیای مشاهیر و ثروتمندان و هنرمندان است که شخصیت‌های مخلوق کوئیلو یا دیوانه‌ وار شیفته‌ی آن هستند یا دشمنش.
برنده تنهاست مراقبه‌ای ژرف و دقیق بر مفاهیمی چون قدرت شخصی و رؤیاهای معصومانه. تمام این رمان در فاصله‌ی بیست و چهار ساعت در جشنواره‌ی کن می‌گذرد.
ایگور، کارآفرین موفق روس، راهی ظلمانی را برمی‌گزیند تا عشق ازدست‌رفته‌اش را بازبیابد: همسر سابقش، اِوا. ایگور که تصور می‌کند زندگی‌اش با اوا از پشتوانه‌ای آسمانی و مقدس برخوردار است زمانی به همسر سابقش گفته بود برای آنکه او را بازگرداند جهان‌های زیادی را نابود خواهد کرد. نزاع میان نیروی پلید این شخص و جامعه سر می‌گیرد و همان‌طور که داستان رمان پیش می‌رود مفهوم اخلاق واکاوی می‌شود.در پشت صحنه‌ی این اَعمال بیمارگونه تهیه‌کننده‌های سینما و هنرپیشه‌های مشهور و افراد شهیر روبه‌زوال و مدل‌ها و طراحان برجسته‌ی دنیای مد حضور دارند که چهره‌ی مخدوش «ابَرطبقه» را به تصویر می‌کشند؛ طبقه‌ی برگزیده‌ترین برگزیده‌ها، یعنی همان کسانی که روش زندگی مردم را در جهان تعیین می‌کنند. هنگام خواندن این رمان، خواننده بارها در تعیین ملاک خیر و شر دچار تردید می‌شود.

از مقدمه کتاب:
 آه دیگر حوصله مراسم دیگری را ندارم!
 آیین دیگر برای احضار نیروهای نامریی در جهان!
 چه ربطی دارد به دنیای امروز ما؟
 فارغ اتحصیلها از دانشگاه که بیرون می آیند کار گیر نمی آورند.مسنها بازنشسته ...

می شوند و گرفتار یک لقمه نانند.آدم بزرگها از صبح تا شب کار می کنند تا خرج خانواده و تحصیل بچه هایشان را بدهند،فرصتی برای رویاهایشان ندارند.مدام با سر می خورند به چیزی که ما بهش می گوییم واقعیت تلخ .
 

دنیا هیچ وقت به اندازه حالا دچار تفرقه نبوده،با جنگ های مذهبی،نسل کشی،بی احترامی نسبت به زمین،بحرانهای اقتصادی،افسردگی،فقر...با مردمی که همه فکر می کنند راه حلی فوری حداقل برای یکی از مشکلات دنیا در چنته دارند.
هر چه جلوتر می رویم،اوضاع تاریکتر به نظر می رسد.

ورونیکا، دختر جوانی‌ که‌ به‌ دنبال‌ مرگ‌ رفته، زندگی‌ را می‌یابد. او نزدیک‌ یک‌ هفته‌ بین‌ زندگی‌ و مرگ‌ سرگردان‌ است، ولی‌ آگاهی‌اش‌ از مرگ‌ باعث‌ می‌شود شدیدتر زندگی‌ کند و کارهایی‌ را انجام‌ دهد که‌ پیش‌ از آن‌ هرگز نکرده‌ بود. ورونیکا به‌ آن‌ چه‌ ندارد می‌اندیشد و زندگی‌ خود را دوباره‌ ارزیابی‌ می‌کند.
به نظر می رسد که ورونیکا هرچه می خواهد دارد. شب ها برای تفریح بیرون می رود، با مردهای جذاب ملاقات می کند، اما شاد نیست. در زندگی اش چیزی کم است. برای همین است که صبح روز ۱۱ نوامبر سال ۱۹۹۷، تصمیم می گیرد بمیرد. با قرص دست به خودکشی می زند و هرچند خودکشی اش موفق نیست، دکتر به او می گوید که تا چند روز دیگر می میرد.
این داستان، ورونیکا را در این روزهای حساس تعقیب می کند، چرا که ورونیکا در کمال تعجب پی می برد که جذب بیمارستانی شده که در آن بستری است. در این شرایط چیزهایی را کشف می کند که پیشتر هرگز به خودش اجازه نداده بود: نفرت، ترس، کنجکاوی، عشق... تجربه اش او را به تدریج به درک این حقیقت وادار می کند که هر ثانیه از زندگی اش، گزینشی میان مرگ و زندگی است. این کتاب پائولو کوئلیو درباره‌ی کسانی است در قالب های معمول اجتماعی نمی گنجند. درباره جنون است و نیاز به یافتن راهی متفاوت برای زندگی، برای کسانی که اغلب با پیشداوری های دیگران آزار می بینند، فقط به این دلیل که مثل دیگران فکر نمی کنند.
قطعاتی از کتاب :
-در دنیایی که هر کسی به هر بهایی،برای بقایش میجنگد، در مورد رفتار کسانی که تصمیم میگیرند بمیرند، چه قضاوتی میشود کرد؟
هیچ کس نمیتواند قضاوت کند. هر کسی وسعت رنج خود را میشناسد، و میزان فقدان معنای زندگیش را.
-دیوانه بمانید اما مانند عاقلان رفتار کنید،خطر متفاوت بودن را بپذیرید اما بدون جلب توجه متفاوت باشید.
-آگاهی از مرگ، ما را تشویق می کند تا شدیدتر زندگی کنیم.